Will Bierman - Meride uitvaartverzorging

Home> Over Meride> Onze uitvaartverzorgers> Will Bierman

Onze uitvaartverzorgers, uw geruststelling

Vakmensen die u met hart en ziel bijstaan - dat zijn onze uitvaartverzorgers bij u in de regio. U vindt bij hen een luisterend oor én behulpzame hand. Plan een vrijblijvend gesprek met de uitvaartverzorger bij u in de buurt en ervaar zelf hoe prettig het contact is.

In dat gesprek kijkt u samen alvast naar uw uitvaart of die van uw naaste. Alles wat daarbij belangrijk is, komt aan bod; van de gevolgen van een overlijden tot hoe u de laatste eer krijgt of geeft.

Ja, ik wil kennismaken

Interview met Will Bierman

Will, waarom heb jij gekozen voor het vak van uitvaartbegeleider?

Will Bierman: Mijn vader is op zeer jonge leeftijd overleden en ik mocht niet bij de uitvaart aanwezig zijn. Er werd in die tijd nauwelijks gesproken met een kind van 5 jaar oud. Op de dag zelf moesten mijn zusje van 3 en ik gaan wandelen met mijn nichtje die 14 jaar oud was Het toeval was, dat de stoet aan ons voorbij trok. Daar ging mijn vader… Voorop in de stoet liepen de Priesters, dan de zwarte rouwwagen, de Harmonie en heel veel mensen. De straat kleurde zwart. Ik wilde me losrukken van mijn nichtje, maar dat lukte niet. Sinds die tijd had ‘de dood’ een enorme aantrekkingskracht. Het resultaat was dat ik in mijn speel-fantasie, veel van mijn speelgoedauto’s omvormde, met schaar en zwarte tape, tot rouwauto’s. Op mijn 7de werd ik misdienaar en heb veel begrafenissen van dichtbij mogen meemaken. Ik liep, met het grote kruis, voor de stoet uit en zat op de terugweg in de rouwauto. In mijn jongvolwassen tijd las ik veel boeken over de dood, met name de boeken van Elisabeth Kübler-Ross. Het was voor mij dan ook een kattensprong, dat ik naast mijn werk als kapper, vrijwilligerswerk ging doen als Buddy bij het Aidsfonds. Hierdoor kwam ik weer in aanraking met lijden en sterven. De fascinatie van wat er ‘daarna’ gebeurde, liet me niet meer los en zo gebeurde het dat ik een overleden patiënt heb verzorgd. Kort daarna stond er een advertentie in de krant, waarin ze vroegen om een mortuariummedewerker. Bingo! De rest is geschiedenis.

Een uitvaart kent een zakelijke en een emotionele kant, vind jij dat lastig?

Will Bierman: Nee, helemaal niet. Het hoort bij elkaar. Mijn ervaring is, dat nabestaanden het fijn vinden, dat je betrokken bent en rust uitstraalt. Je schakelt constant tussen deze twee kanten. Ze vragen niet om mee te rouwen. Ze willen dat alles goed geregeld wordt, met een lach en een traan. Precies zoals het leven zich voltrekt. De kernwoorden voor mij zijn: Goed luisteren, vooral tussen de regels, rust uitstralen en vakkennis. Zo bouw je vertrouwen op. Mijn motto is dan ook: Laat jezelf zien.

Hoe geef je al dat verdriet een plek?

De ervaring heeft me geleerd dat het hun verdriet is. Ik mag ze bij de hand nemen en meelopen, in een van de moeilijkste tijden van hun leven. Je krijgt dan snel een band met de nabestaanden. Vaak krijg ik complimenten en een dikke knuffel, soms ook een mooi kaartje na afloop. Dat is wat het werk zo mooi en bijzonder maakt.

Wil, denk je wel eens na over je eigen uitvaart?

Natuurlijk, alles staat op papier. Afscheid in kleine kring met veel muziek. Er hoeft niet gepraat te worden, maar de mogelijkheid is wel aanwezig, onder het genot van hapjes en drankjes. Ik ben niet voor niets een bourgondische Limburger.

Kun je het meest indrukwekkende moment benoemen, wat je hebt meegemaakt tot dusver?

Will Bierman: Ik was pas werkzaam als uitvaartverzorger, toen er een melding kwam van een overleden baby. Bij binnenkomst gooide de moeder het kind in mijn armen, ik kon mijn tas net op tijd neerzetten. Ze was zo kwaad en zei: Vind je dit normaal? Neem haar maar mee, ik wil het niet meer zien, het is kapot. Door de tijd heen zijn er toch veel heftige dingen gebeurd.

Heb jij een visie over de toekomst van de uitvaart?

Will: De uitvaarten worden steeds persoonlijker en dat is een goede verandering. De uitvaartbranche staat onder grote druk. Er is veel concurrentie en dat merk je in de prijzenoorlog, maar het is de persoonlijkheid en kennis van de uitvaartverzorgers die het verschil maken. Ik zou willen dat oude gebruiken weer in de mode kwamen. Het geeft een uitvaart meer cachet. Verder is het heel belangrijk te luisteren naar de wensen van de nabestaanden, zij bepalen uiteindelijk de toekomst.

Will, heb jij nog tijd voor hobby’s?

Will Bierman glimlacht: Ik ga graag wandelen met Benno, mijn bruine Labrador. Daarnaast heeft Netflix en koken een bijzondere plaats. Ik zoek altijd naar nieuwe gerechten op internet en maak deze dan. Het ziet er natuurlijk niet altijd hetzelfde uit, maar lekker is het wel. Daarnaast verzamel ik miniatuur rouwauto’s. Ik wist niet dat deze bestonden tot Kerstmis 1988! Het was voor mij dan ook een emotioneel moment, toen mijn echtgenoot mij het eerste exemplaar overhandigde. Nu heb ik ongeveer 175 exemplaren. Een uit de hand gelopen hobby.

Zie jij valkuilen voor de families, of voor jezelf?

Will: Eigenlijk niet. Wat ik wel adviseer is dat families de tijd nemen. Vooral nu met de nieuwe wet op de lijkbezorging die de tijd tussen overlijden en de uitvaart verruimd heeft. Je kunt het maar één keer doen. Regel het dan in alle rust. Voor mezelf vind ik dat ook fijn, je knipt, als het ware, alle onderdelen van de uitvaart in stukjes.

Wat zou jij de lezer van dit gesprek willen meegeven?

Will Bierman: Volg je gevoel dan komt alles uiteindelijk op z’n plek terecht. Neem de tijd om te rouwen en keuzes te maken en maak keuzes die voor jou goed zijn. Goed bedoeld advies is vaak slecht advies. Doe het op je eigen manier en bedenk: er is er maar één zoals jij!