Marlène Kromhout

Marlène: Aanvankelijk dacht ik daar niet aan, maar naarmate je ouder wordt, word je vaker met de wereld van het afscheid nemen geconfronteerd en op die momenten dacht ik wel: ‘Wat een mooi beroep’. Toen overleed mijn moeder en dan komt het heel dichtbij. Het liet me niet meer los. Ik heb als coördinator jarenlang leidinggegeven aan een team, maar dit werk heeft zoveel meerwaarde.

Marlène knikt: Dat is weleens lastig. Ik ben ervan overtuigd dat goed werk gewoon betaald moet worden en ik maak dan ook een offerte waar ik achter kan staan. En gelukkig werken we bij Meride met vaste prijzen die je gewoon op de site kunt terugvinden. Maar als ik merk dat geld een probleem kan zijn, dan vraag ik of er een budget is, dan kan ik suggesties doen om de uitvaart eenvoudig te houden en toch heel persoonlijk. Ik zal mijn uiterste best doen om dan binnen de mogelijkheden te blijven.

Marlène: Op de dag van de uitvaart ben ik in een andere modus, volop oog en oor voor anderen, maar ik neem het verdriet niet over. Daar kan ik goed afstand in bewaren, gelukkig wel. Ik word wel geraakt door het verdriet van anderen.

Marlene denkt na: Ik zie dat men het afscheid steeds persoonlijker wil maken. Dat vind ik een mooie ontwikkeling. Dat daar een financiële kant aan zit, dat verliest men weleens uit het oog. En weet je, je hoeft niet persé alles anders te doen, maar je kan ook kleine dingetjes toevoegen die een uitvaart bijzonder maken.

Marlene: Steeds vaker. Ik herinner mij dat ik in het begin van mijn opleiding daar een opdracht over moest doen. Ik kwam er niet goed uit, had er geen helder beeld bij. Maar nu, na al mijn ervaringen kies ik duidelijk voor een natuurbegraafplaats. Ik heb dit ook besproken met mijn zussen, zij weten hier dus van. Echt schriftelijk vastgelegd heb ik het nog niet en ook een eigen plekje op een dergelijke begraafplaats moet ik nog gaan zoeken.

Marlene: De eigen visie op een uitvaart is goed, maar kan ook een valkuil zijn. Soms wil de familie zondermeer vasthouden aan de wens van de overledene. Het is natuurlijk fijn als helder is of het over een begrafenis gaat of over een crematie. Maar ik denk wel dat de uitvaart ook moet passen bij de nabestaanden. Bijvoorbeeld: iemand met een groot sociaal netwerk, een leven vol nauwe betrekkingen met familie en vrienden, wil absoluut niets na zijn overlijden. Dan staan de achterblijvers met lege handen. Voor zover het mogelijk is bespreek ik dat wel. Soms heeft men even tijd nodig om naar de gulden middenweg te zoeken, maar die is er altijd. Ook zonder afbreuk te doen aan de wens van de overledene.

Marlene: Geniet van elkaar. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar als je in dit werk terecht komt, word je geconfronteerd met dat het zomaar over kan zijn.

Sta eens bij stil wie je dierbaren zijn.